United States or Vatican City ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και εις το καράβι ως φθάσαμε κάτω 'ς το περιγιάλι, πρώτα εις την θεία θάλασσα σύραμε το καράβι, έπειτα μέσα εστήσαμε κατάρτι και πανία, κ' εφέραμε τα πρόβατα• κατόπι εμπήκαμ' όλοι, δάκρυα χύνοντας θερμά, 'ς την λύπη βυθισμένοι• 5 και οπίσω απ' το μαυρόπλωρο καράβι έστειλε πρύμον, 'που φούσκον' όλα τα πανιά, φίλον λαμπρόν, η Κίρκη, δεινή θεά, καλόκομη, όπ' έχει ανθρώπου γλώσσα. και τ' άρμεν' αφού σιάσαμε, καθόμασθε, και ωδήγα το πλοίο μας ο άνεμος ομού και ο κυβερνήτης, 10 και μ' ολοτέντωτα πανιά αρμένιζ' ολημέρα. και ο ήλιος ως βασίλευε και ισκιάζαν όλ' οι δρόμοι, 'ς τον βαθύν ήλθ' Ωκεανόν, όπ' άκρ' είναι του κόσμου. η πόλις είναι και ο λαός εκεί των Κιμμερίων• νέφος πυκνό και σκοτεινόν ολούθε τους σκεπάζει, 15 ουδέ ποτέ κυττάζει αυτούς ο ακτινοβόλος Ήλιος, 'ς τον αστροφόρον ουρανόν ούτ' όταν αναιβαίνη, ούτ' όταν κλίνη προς την γην από τα ουράνια μέρη• αλλά τους άμοιρους θνητούς μαύρη πλακόνει νύκτα.
ΠΗΛΕΥΣ Προχώρησε, παιδί μου, εμπρός εδώ εις την αγκάλη μου, όπως και συ, ω δυστυχισμένη. Αφού σε εύρε δεινή τρικυμία, τώρα πλέον ευρίσκεις λιμένα ήσυχον. ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ Ο γέρον, είθε οι θεοί να δώσουν ευτυχίαν εις σε και εις τους δικούς σου, αφού έσωσες το παιδί μου και εμέ την δυστυχισμένην.
Εις την περίστασιν λοιπόν εκείνην η ταραχή υπήρξε μεγίστη και ο θάνατος παρουσιάσθη υπό μυρίας μορφάς. Οι βάρβαροι εκείνοι επιπεσόντες εναντίον ενός διδασκαλείου παίδων, το οποίον ήτο μέγιστον, κατέκοψαν όλους τους παίδας, πού προ ολίγου είχαν εισέλθει εις αυτό. Ουδέποτε συμφορά μάλλον απροσδόκητος και μάλλον δεινή επέσκηψε καθ' ολοκλήρου της πόλεως.
Και συνταράσσονται όλα εν καταρράξει δεινή σιδήρου πριονιζομένου, εν βοή σιδηρού πύργου καταπίπτοντος, εν χαλασμώ σιδηρού κόσμου μηχανημάτων και τροχών κ' ελίκων και πλακών, και μοχλών και καρφίων και κοχλιών, εν σεισμώ σιδηράς πόλεως, ότε το παν τρέμει επάνω, ως ο Δαθάν, κ' υποχωρεί προς τα κάτω ως ο Αβειρών, να εξαφανισθή, θαρρείς, εν τη αβύσσω.
Αλλά μετ' ολίγον κραυγάζει ως να είχε λησμονήσει να το είπη πρότερον. — Νάχετε το νου σας, κορίτσια. Είνε, ακόμα κλέφτες! τα μάτια σας τέσσερα! κορίτσια! Και επανέλαβεν οξέως παρατείνουσα την ξηράν φωνήν της. — Κλέφτες! Και η ηχώ δεινή και άχαρις επανέλαβε δις· — Κλέφτες!
Η θέσις των πραγμάτων ήτο δεινή. Πολλά μέρη της πόλεως πλησίον των ανακτόρων κατεστρέφοντο υπό του πυρός των στασιαστών. Στρατός πολύς δεν υπήρχεν εντός της πόλεως, του δε υπάρχοντος στρατού, και αυτής της αυτοκρατορικής φρουράς, ήρχισε να κλονίζεται η προς τον Ιουστινιανόν πίστις.
Έμεινα επί πολύ, βλέπων αυτήν ατενώς, επί νεφέλης πατούσαν και βαίνουσαν διά των ακρωρειών του Ταϋγέτου, μέχρις ου έγεινεν άφαντος από των οφθαλμών μου, απευθύνασά μοι τελευταίον νεύμα διά της αμβροσίας αυτής χειρός. Τη δε υστάτη στιγμή εφάνη πάλλουσα το δόρυ, κινούσα την ασπίδα, και δεινή αστραπή κατέλαβε τον Ταΰγετον, ο δε αήρ επλήσθη αμβροσίας οσμής.
ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Ναι, διά να φέρης την κόρην μετά χαράς ως μέλλουσαν να υπανδρευθή τον Αχιλλέα. ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ Ω δυστυχής μου κόρη, ήλθες λοιπόν προς θάνατον εδώ ως και εγώ η μήτηρ σου ! ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Είναι αξία δακρύων πολλών η συμφορά και των δύο σας, δεινή δε του Αγαμέμνονος η πράξις. ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ Η δυστυχής εχάθην. Ακατάσχετα πλέον μου πλημμυρούσι τους οφθαλμούς τα δάκρυα.
Η δεινή εκείνη πολεμική κατά της τέχνης της γλώσσης και η εύγλωττος υπεραπολογία της δημοτικής, καταλήγουν εις απλήν συμβουλήν «περί καθορισμού της καθαρευούσης», η οποία φαίνεται κατωτέρα του κόπου της συσσωρεύσεως τόσων επιχειρημάτων.
Τοιαύτης πανελληνίου στρατιάς και ναυτικής δυνάμεως η εικών θα μείνη εντός μου ανεξάλειπτος. ΜΕΝΕΛΑΟΣ και ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Είναι δεινή η τόλμη σου αυτή, Μενέλαε, και απρεπής. ΜΕΝΕΛΑΟΣ Φύγε απ' εδώ ! η πίστις σου προς τον κύριόν σου υπερβαίνει παν μέτρον. ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Δεν εννοείς, ότι κατηγορών με διά τούτο, μ' επαινείς ;
Λέξη Της Ημέρας