United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !


Μα και να μη χάνουνταν αμέσως, και νάφιναν τους Τούρκους να πάρουν το δρόμο τους, πάλι θάβρισκαν τρόπο οι Δυτικοί να σπείρουν το σπόρο τους σε κάθε κόχη του τόπου, και μήτ' εθνισμός δε θα μας έμνησκε, μήτε γλώσσα εθνική της προκοπής, μήτε ρουθούνι καθάριο ρωμαίικο δε θανάσαινε σήμερα.

Τι λοιπόν παράξενο αν έμεινε ως το τέλος βαθειά χαραγμένο το θρησκευτικό στοιχείο μέσα στην ιστορία του! Όπου έβρισκε καταφυγή ο ξορισμένος ο πατριάρχης, έμνησκε εκεί κ' έγραφε, όλο έγραφε γράμματα αποστολικά της Χριστιανωσύνης. Ταντίγραφαν αμέσως οι Ερημίτες, και τα σκορπίζανε σ' Ανατολή και σε Δύση. Είταν, καθώς το είπαμε κι άλλοτε, διψασμένος ο κόσμος από αλήθεια κι από ζωή.

Εκείνο που ξεχωρίζει το Χρυσόστομο από κάθε άλλονα Πατριάρχη είναι που μήτε για ένα θεολογικό στοχασμό ή σκοπό δεν έμνησκε τόπος μέσα στην ευαγγελική του ψυχή. Λες κ' είταν η φωνή του Παύλου και ξαναβγήκε στον κόσμο να ρίξη δεύτερη πέτρα στις ματαιότητές του. ΠΕΜΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Συνήθειες του πέμτου αιώνα

Και το πιο θλιβερώτερο, όσοι καλόγεροι φωλιάζανε σε κείνους τους τόπους, σταθήκανε δεξί του χέρι στην καταστροφή της ειδωλολατρικής Ελλάδας, που αυτή μονάχα έμνησκε ακόμα απείραγη, και λάτρευε τους αρχαίους Θεούς της και φύλαγε τους ναούς και τα ιερά της, καθώς είδαμε στου Θεοδοσίου την ιστορία. Ίσια λοιπό στη Βοιωτία οι ΒισιΓότθοι, και κείθε στην Αττική.

Οι άντρες δεν εκβαλίκεψαν. Ένας απ' αυτούς, ο νιόγαμπρος, είχε αγοράσει ένα πιστόλι, κι ανεβαίνοντας όλοι μαζή απάνου από το δρόμο, στους όχτους, έρριχναν στα πουρνάρια μ' αυτό, δοκιμάζοντά το πόσο έκοφτε, Εγώ μοναχά ακολουθούσα τες γυναίκες, — τη νιόνυφη και τη δασκάλα, — κι ο αγωγιάτης, που χάζευε κι αυτός με το πιστόλι από μακριά κ' έμνησκε πίσω πίσω.

Χ. Νικήθηκαν τότες τα στρατέματά της απανωτά από το Ρωμαίο, τραβηχτήκανε στη Συρία, ήρθε τέλος η μεγάλη μάχη της Έμεσας, και σαν τσακίστηκε καλά εκεί πέρα, άλλο δεν της έμνησκε παρά να κλειστή στην Παλμύρα. Την Παλμύρα την πολιόρκησαν οι Ρωμαίοι με μεγάλους αγώνες και δυσκολίες μέσα στην ερημιά. Αντιστάθηκε η βασίλισσα με κάμποσο πείσμα, μα τέλος έπεσε η Παλμύρα.

Μέρος βέβαια, και μάλιστα οι καθαυτό Έλληνες, πρέπει να φύλαγαν ακόμα μέσα στην ψυχή τους και την παλιά ευλάβεια· μα αν έμνησκε σε τέτοιους η τύχη μας δε θα παθαίναμε μήτε τα μισά που μας περιμένανε στο τέλος του τρίτου αιώνα.

Κ' επειδή η μια αδικία φέρνει πάντα την άλλη, έβγαζε η κυβέρνηση ακόμα πιο τυραννικούς νόμους για να μαζεύη με τη βία τους φόρους από τέτοιους νοικοκυρέους. Και σα δεν τους έμνησκε πια τίποτις, πρόσφερνε η κυβέρνηση το παραιτημένο το χτήμα σ' όποιον αναλάβαινε να πλερώση τους απλέρωτους φόρους.

Από μωρό παιδί τονέ διάβαζε ο Ιουλιανός, όσο κι αν πολεμούσαν οι άλλοι δάσκαλοι του να κρύβουν τα έργα του από ζούλια. Γνωρίζοντας να τον κολακεύη με τρόπο ο Λιβάνιος έμνησκε πάντα στενός του φίλος. Αφού πέρασε μερικόν καιρό στην πρωτεύουσα της Συρίας, ξεκίνησε τέλος προς την Περσία.

Τα είδαμε της Αττικής Πρωτεύουσας τα καμάρια τους πρώτους δύο τρεις αιώνες. Και κείνα που είδαμε τότες, κι αυτά που θα δούμε τώρα, αν άλλο δε μας διδάσκουν πολύ σοφό, μας φανερώνουν όμως πως ό,τι αληθινή ζωή και δύναμη έμνησκε στο Έθνος, είτανε χρόνους και χρόνους φευγάτη από τα μέρη εκείνα.